Op weg naar de 100 Marathon Club

Rob: “Ik liep mijn eerste marathon in Etten-Leur in 2007. Toen was het nog twee rondes met terugkomst op de Markt. Ik liep rustig, achter in het veld. De laatste kilometers waren verschrikkelijk. Echt. Ik dacht alleen maar: ik wil dit nooit meer, wat belachelijk. Mijn trainer stond langs de kant en sprong op de fiets om een stuk mee te gaan. Ze begon over wat er om me heen te zien was en leidde me af. Ik vond nieuwe moed en kon nog sprinten naar de finish. Ik was helemaal kapot. Daarna moest ik nog teruglopen naar De Nieuwe Nobelaer… Zelfs de stoeprand op ging niet meer.”

Je zou denken dat zijn eerste ervaring zijn laatste was, maar zoals dat vaak gaat met de marathon: Rob schreef zich de dinsdag erop in voor de marathon van Rotterdam in 2008. “Ik vond het tóch leuk om te doen en ben ieder jaar marathons blijven lopen.”

Over de hele wereld

In 2009 liep hij de marathon van New York, die hij later nog een keer zou lopen. Onder de indruk van deze ervaring was Rob dan weer niet. “Zulke grote marathons zijn leuk hoor, vooral voor de buitenwereld. Als loper vond ik het niet bijzonder. Het is voor mij te massaal, overdreven. En je staat minstens 3 uur van tevoren in het startvak, zie dan maar warm te blijven. Echt ideaal om te lopen is het niet.”

In plaats van de grote marathons stapte hij over op kleinschalige evenementen. Rob kwam in 2011 in aanraking met hardlopen in de bergen en richt zich nu vooral op dit soort marathons en trails. “Ik liep in Zwitserland, wat een uitzicht! Daarna had ik de smaak te pakken. Ook de Mont Blanc marathon in Chamonix is een aanrader. We waren met 31 lopers, wat een gevoel. Ze hadden drankposten met Franse kaas! Je maakt de meest bijzondere dingen mee bij dit soort kleinschalige wedstrijden. Ik maak er een sport van om de organisatie in de eigen taal te bedanken.”

In de bergen

Vanaf 2018 loopt Rob samen met zijn vrouw meerdere marathons per jaar, bij voorkeur in de bergen of in het buitenland. “In 2018 begon ik aan de Cape Wrath Ultra Trail. Ruim 400 kilometer door onbergzaam gebied in acht dagen. Elke dag om 06.00 uur opstaan. Geen paden, zelfs drijfzand en zelf je lunches meenemen. De derde dag werd ik helaas uit de wedstrijd gehaald omdat ik de tijdslimiet niet haalde. In 2019 liepen we vier dagen in Devon, Engeland, de Coast to Coast Ultra Marathon. Met 35 lopers liepen we elke dag vanaf een vaste camping. Zo anders dan hier. We kregen citroencake onderweg! Ook hebben we bijvoorbeeld een rondje Liechtenstein gedaan. Mijn vrouw en ik genieten van de omgeving, de organisatie en het lopen zelf.”

De club van 100

Rob is op weg naar zijn 100^e marathon, die hij graag dit jaar in Etten-Leur loopt. “Dan is de cirkel rond. Ik zit op 92 inmiddels, dus ik heb er nog een aantal te gaan. Ik heb er onder andere een in Schotland op de planning. Eigenlijk zou dat op de Orkney eilanden zijn, die in 2021 niet is doorgegaan. De boot was al geboekt toen bleek dat ze dit jaar geen marathon organiseren. Ik ben verder gaan kijken en heb nu een leuke wedstrijd in Fort Augustus, rondom het meer van Loch Ness. En ik sluit dus af in Etten-Leur. Tegenwoordig loop ik elke wedstrijd op mijn gemak. Ik geniet van de omgeving en neem vaak debutanten op sleeptouw.”

Hardlopen in Etten-Leur

Rob is hardlooptrainer, zijn vrouw fysiotherapeut. Samen hebben ze een eigen loopgroep in Ulvenhout opgericht, volledig gericht op het plezier in lopen. Daarom heten zijn groepen de zebra’s, poema’s en cheeta’s. Rob vindt de Van Oers Marathon Brabant kleinschalig, overzichtelijk, compact en je hoeft niet te wachten bij de start.

“Als nieuwe lopers in mijn groep hun eerste marathon willen lopen, adviseer ik ze altijd om aan Etten-Leur mee te doen. Als je deze uitloopt, kun je elke marathon aan. Je bent veel meer op jezelf aangewezen dan bij de grote marathons, waar je continu op de adrenaline van het publiek en andere lopers loopt. Wil je jezelf echt testen op de langste afstand, loop dan in Etten-Leur.”